2. Radboud Oncologie Fonds
  3. Kahler, Multiple Myeloom, nieuwe therapie met afweercellen
  4. Camino voor Kahler

Camino voor Kahler

Katja Cardol
van totaal € 3.000 (202%)
1.344 km Afgelegd
Mijn doel 1.500 km | Bereikt 90%

Waarom deze actie?

Mijn lieve pappa heeft de ziekte van Kahler/Multipel Myeloom. Een veel minder ‘bekende’ vorm van kanker, maar helaas een net zo nare. Er is nog veel onderzoek nodig om goede behandelingen te ontwikkelen. Het project van Harry Dolstra, Anniek van der Waart en collega’s is veelbelovend en hoognodig!

Wat ga ik doen?

Op 29 juni vertrek ik vanuit Nederland om de Camino de Santiago te wandelen. Mijn doel is om in 3 maanden zo’n 1500 kilometer te voet over de eeuwenoude pelgrimspaden naar Santiago de Compostela te gaan. Wil je mij motiveren op deze tocht én het onderzoek naar behandeling van Kahler steunen? Klik dan op doneren. Elke stap telt!

Waar gaat het geld naartoe?

Kijk op "Kahler, Multiple Myeloom, nieuwe therapie met afweercellen" voor meer info.

Alvast bedankt voor je steun! Ook namens mijn ouders en alle andere patiënten en gezinnen die met deze ziekte te maken krijgen.

 

Deel deze pagina gerust met je netwerk!

 

P.S. Tijdens mijn voettocht zal ik hier zo nu en dan een blog posten. Als je me wilt volgen, houd deze site dan in de gaten!

Bekijk alle
186 km
San Vicente de Covelas - Santiago de Compostela 10-09-2022 | 10:34
224 km
Caravia - San Vicente de Covelas 02-09-2022 | 17:43
186 km
San Vicente de Covelas - Santiago de Compostela 10-09-2022 | 10:34
224 km
Caravia - San Vicente de Covelas 02-09-2022 | 17:43
63 km
San Vicente de la Barquera - Ribadesella 20-08-2022 | 15:00
155 km
Bilbao - San Vicente de la Barquera 15-08-2022 | 14:31
148 km
Irún - Bilbao 03-08-2022 | 12:57
91 km
Lacarre - Irún 27-07-2022 | 13:11
151 km
Bordeaux - Lacarre 23-07-2022 | 20:32
53 km
Nederename - Doornik 15-07-2022 | 11:27
115 km
Kamperland - Nederename 12-07-2022 | 21:10
95 km
Schipluiden - Kamperland 05-07-2022 | 21:55
63 km
Hillegom - Schipluiden 01-07-2022 | 16:51
Bekijk alle
€ 400 21-10-2023 | 10:32 Met alle plezier gedaan!
€ 10 26-01-2023 | 08:49 Je bent een topper Katja. Echt respect voor jou en je actie! Xxx Ingrid
€ 650 20-12-2022 | 21:06 Mijn broer heeft helaas de diagnose Kahler gekregen een maand nadat mijn moeder overleed aan longkanker. De kleren van mijn moeder heb ik verkocht en het geld dat het heeft opgebracht wilde ik doneren voor onderzoek naar Kahler en nieuwe/betere behandelingen. Daarom steun ik jouw actie, hopelijk gaat deze bijdrage helpen. Hopelijk nog op tijd voor mijn lieve broer, mijn mama had dit ook gewild.
€ 250 17-10-2022 | 11:56 Lieve Katja, Ondanks dat je inmiddels alweer ruim een maand thuis bent, ben je nog steeds aan het "afkicken" van je prachtige Camino-avontuur. Zoals bijvoorbeeld door de afgelopen dagen de 20 km per dag te lopen van de 1e editie van de Duin- en Bollen4daagse, waarvan gisteren de finish was op de boulevard in Noordwijk. En door het schrijven van weer een mooie blog over je thuiskomst. Voor je 1344 afgelegde Camino-kilometers, hebben bijna 170 gulle gevers, een prachtig bedrag bijeengebracht voor het mooie doel waarvoor je hebt gelopen. Wij willen er bij deze nogmaals een mooi rond bedrag van maken, waarbij we hopen dat het onderzoek van Harry Dolstra, Anniek van der Waart en collega's, een grote stap zal zijn naar een goede behandeling van de ziekte van Kahler. We zijn meer dan ontzettend trots op je dat je dit hebt gedaan!! Top! Heel veel liefs en dikke knuffels, Pappa & Mamma
€ 25 22-09-2022 | 23:34
Bekijk alle

Thuiskomen. Santiago de Compostela - Amsterdam - Hillegom - Leiden

 07-10-2022 | 17:46 Dag 75, 11 september 2022: Santiago de Compostela (dag na aankomst) Na een onrustige nacht waarin ik veel aan het verwerken was, word ik om half 9 wakker. Laat voor een pelgrim. Mijn routine die 11 weken heeft geduurd, is doorbroken. Ik heb allerlei plannen voor de komende dagen, en merk dat ik al weer to do-lijstjes heb in mijn hoofd. Dat wil ik niet, ook al zijn het leuke dingen. Laat ik de komende dagen genieten, op volle kracht en als een schildpad.Als ik een plekje heb gevonden in de overvolle kathedraal, dankzij een groep religieuze Sevillanen die mij een plaatsje aanbieden, kom ik tot rust. Tijdens de gezangen van de pelgrimsmis komen af en toe de tranen. Van blijdschap, van verdriet, ik weet eigenlijk niet precies waarom, maar het moet eruit en ik vind het prettig. Flarden van de Camino vliegen als een film voorbij. Dan komt ook het gevoel van trots. Als ik de kathedraal uitloop, zie ik een Duitse vrouw zitten die ik onderweg en in de albergues regelmatig tegenkwam. Ik tik haar op de schouder en zij pakt mijn hand vast als ik haar zeg dat ik het fijn vond haar te ontmoeten en haar een goede thuisreis wens. De pelgrimsband, iedereen heeft hetzelfde gedaan, hetzelfde meegemaakt, we begrijpen elkaar.   Dag 76, 12 september 2022: Santiago de CompostelaMen zegt dat het goed is om een paar dagen in Santiago te blijven, om niet te snel naar huis te gaan na aankomst. Anders is de overgang te abrupt, te groot. Ik begrijp wel wat wordt bedoeld, vandaag voel ik me weer wat minder pelgrim dan gisteren. Ik spreek af met een oud-collega en goede vriendin. Ze geeft me een armbandje met "morriña" erop. Voor mij het mooiste woord in de Galicische taal, het betekent “heimwee naar Galicië”. “Llueve con encanto”. Zo klinkt in de ode aan Santiago dat de regen zijn charme heeft in deze bedevaartstad. De rijke historie weerspiegelt in de plassen waarmee de oude straten zijn bedekt. Ik ben ineens zo moe. Het is tijd om mijn tas in te pakken, mijn reis zit er bijna op. De morriña begint nu al. Ik mis het wandelen, de pelgrimsroutines, het avontuur.   Dag 77, 13 september 2022: Santiago de Compostela - Amsterdam - Hillegom - Leiden Vandaag is de dag om, na 77 dagen, huiswaarts te keren. Nog één keer wandel ik door de straten van zona vieja, het oude stadscentrum. Ik heb de tijd en besluit naar de Huiskamer van de Lage Landen te gaan. Dit is een ruimte in het pelgrimskantoor van het Nederlands en Vlaams Genootschap, om met anderen samen te komen en verhalen te delen. Eerder had ik niet de behoefte, maar vandaag wil ik me weer even pelgrim voelen.En dat is fijn. Kneuterig, Hollands, maar wel met mensen die hetzelfde gevoel kennen. Hierbinnen is rust, de tijd speelt geen rol. De vrijwilligers drukken me op het hart dat ik me erop moet voorbereiden dat het zwaar wordt. Dat ik heimwee krijg, terug wil, misschien wel een halfjaar nodig heb om te wennen. Wandel, zeggen ze. Ik sta onder de bogen op het plein en kijk naar de kathedraal in de regen, de pelgrims in poncho's. Ineens flitst een beeld door mijn hoofd van zaterdag, toen ik hier aankwam. Een andere pelgrim, een onbekende, die me met een trotse blik aankeek en een paar keer in volle, voldane kracht zijn stok op de grond tikte. We kenden elkaar niet, maar deelden het moment, herkenden elkaars gevoel. In de bus en op het vliegveld hoor ik de vertrouwde geluiden van jakobsschelpen die tegen de gespen van rugzakken bungelen. Ik ben niet de enige die naar huis gaat. Geland. Een vlucht met tranen en een glimlach, terwijl ik mijn Bo Camiño-playlist luisterde, foto's terugkeek en vele mooie momenten herbeleefde. En nu is er weer die kriebel in mijn buik, straks zie ik Merel!Het weerzien geeft me een gelukkig gevoel. We rijden naar Hillegom, de verraste gezichten van Pappa en Mamma zijn memorabel. Ik voel al meteen dat ik zal moeten wennen aan het gewone leven, de prikkels, drukte, mogelijkheden. Ik ga het rustig aan doen, stap voor stap, zoals ik in de afgelopen 11 weken heb geleerd op de Camino. Deze reis. Het was zonder twijfel de mooiste van mijn leven ik betwijfel of het te overtreffen valt.   Thuis dag 2, 15 september 2022 Vandaag wil ik mijn tas uitpakken. Op de een of andere manier kost dat veel moeite. Laat ik dat dan ook maar stap-voor-stap doen, te beginnen met de was.Ondanks dat mijn voeten nog steeds zeer doen, wil ik lopen. Oegstgeest is ineens op loopafstand omdat mijn perspectief is veranderd. Ik ga een vriendin opzoeken die belangrijk voor me is geweest tijdens mijn wandeltocht. Ze vertelt dat voor haar het woord wat uit mijn verhalen naar boven komt ‘vertrouwen’ is. Het vertrouwen in mezelf, hoe ik erop vertrouwde dat ik elke situatie aankon. En vertrouwen op mijn gevoel, voelen met wie ik wel en met wie ik niet wilde lopen, en elk gevoel volgen.   Thuis dag 4, 17 september 2022Als ik slaap, ben ik weer op de Camino, in levendige dromen. Als ik wakker word, denk ik aan mijn herbergroutine. In het donker mijn kleren aandoen, mijn bed afhalen, en gauw naar de badkamer. Zachtjes mijn tas dicht doen zonder dat de schelp ergens tegenaan klettert. Tijdens het ontbijt nog even checken na hoeveel kilometer het eerstvolgende dorp ligt en of er onderweg een bar is om te lunchen.Als ik opsta, word ik overspoeld door mogelijkheden, dingen die ik zou kunnen doen. Dit was eigenlijk altijd al zo thuis. Het duidelijk gestructureerde, prikkelarme leven op de Camino deed me goed. Hoe kan ik dat naar hier vertalen? Laat ik beginnen met mijn neiging om teveel in een dag te proppen tegen te gaan. Wat wil ik echt vandaag doen en waar heb ik zin in?   Thuis dag 8, 21 september 2022Ik word teleurgesteld wakker, omdat ik vannacht niet over de Camino heb gedroomd. De herinnering zakt verder weg. Lichamelijk ben ik nog steeds aan het herstellen. Overdag voel ik me niet moe, maar ik slaap 's nachts lang. Elf dagen na mijn aankomst in Santiago is de pijn in mijn voeten er nog steeds, al neemt het wel wat af (voetenbadjes helpen). Mijn benen zijn stijf, en ik vraag me af of dat misschien komt omdat ik weinig loop na zo'n lange tijd elke dag wandelen. "Wel uitlopen hè", zei de vrouw in het Nederlandse pelgrimskantoor. Tussen de schaapjes op een terras lees ik de eerste dagen van mijn Caminodagboek terug. Ik loop daar weer, glimlach bij de herinneringen, en ben verbaasd over hoeveel inzichten ik in die eerste week al had! Ik zie terug dat ik elke dag meer ontspannen werd. Ik ben nieuwsgierig naar mijn eigen avontuur, naar de rode draden, inzichten die ik heb gekregen en veranderingen die ik heb doorgemaakt in de afgelopen maanden. En natuurlijk is het fijn dat de woorden me weer even terug op de Jacobspaden brengen.   Thuis dag 10, 23 september 2022 Ik denk aan werk. Ik ben nog even ‘onder de radar’: ik heb weinig collega’s verteld dat ik er weer ben. Ik ervaar spanning om weer te beginnen. In mijn mailbox wachten waarschijnlijk een paar belangrijke besluiten. Allereerst of mijn proefschrift is goedgekeurd door de leescommissie. Daarnaast of mijn hoofdartikel na de pittige revisies is geaccepteerd voor publicatie. Ten derde of ik een onderwijskwalificatie heb gehaald.Het ergste wat kan gebeuren? Drie afwijzingen. Hoe groot is de kans nou eigenlijk dat deze tegenslagen alledrie gebeuren? Niet zo groot natuurlijk. En mocht ik wel teleurstellingen te verduren krijgen, dan weet ik dat ik ze aankan. Ik heb zowel in die 5 jaar proefschrift als in 1350 kilometer wandelen wel hogere bergen beklommen. Thuis dag 14, 27 september 2022 Twee weken thuis. Ik voel me nog steeds rustig. Ergens voel ik ook een leegte, een gemis. Een gemis van fysieke activiteit, of meer nog van het avontuur. Merel en ik zijn een paar nachtjes weggeweest, en ik leefde helemaal op van het uitzetten van een knooppuntenroute en het maken van een mooie wandeling in het Noord-Limburgse landschap. Iets om vaker te doen dus, wandelroutes uitzetten en op pad gaan om nieuwe plaatsen te ontdekken.   Thuis dag 16, 29 september 2022Zestien dagen thuis, en nu heb ik dan eindelijk mijn rugzak geschrobd. Vlekken eraf en een beurt in de wasmachine. Stap voor stap. Ik ervaar onrust. Of is het verveling? Misschien een goed teken, wellicht is het wel fijn dat ik vanaf komende week langzaam weer wat werktaken oppak. Laat ik nu gewoon nog maar even lekker genieten van mijn rust en vrijheid.Met vlagen voel ik me onprettig. Ongelukkig? Moeite om te aarden? Dit zal het wel zijn, dat gevoel waar ze het over hadden, wat het zo moeilijk maakt om na de Camino thuis te komen. Dubbel, omdat het thuiskomen bij je eigen naasten in je vertrouwde omgeving ontzettend fijn is. Maar thuiskomen betekent ook dat je reis echt voorbij is. Weg avontuur, weg eenvoud. En dan sta je ook nog voor de uitdaging om stukjes Camino in je leven te bedden. Mijn Camino in leven houden.    Thuis dag 22, 5 oktober 2022Gisteren was het dan zo ver. Na 3 weken "thuiskomen" vond ik het tijd om de mailbox van mijn werk te openen. Met een sticker van een schildpad op mijn beeldscherm geplakt, startte ik mijn laptop na 3 maanden weer op. 375 mails. Binnen 2 uur had ik ze weggewerkt en er zaten geen nare verrassingen tussen. Eén positieve verrassing zelfs: mijn artikel is niet afgewezen, er is alleen gevraagd om nog een aantal aanpassingen.Na het wegwerken van mijn mail besloot ik dat het wel weer genoeg was. Een lichte hoofdpijn en een stijve schouder gaven aan dat ik weer rustig moet wennen aan het computerleven. Digitaal en analoog met elkaar in balans houden. Vandaag mijn eerste dag naar de faculteit, mijn werkplek. Weer wil ik balansen: 's ochtends rustig weer inkomen in de materie van mijn onderzoek, 's middags een niet-digitaal opruimtaakje. Die eerste gaat goed, ik heb er zelfs plezier in. De drie maanden afstand hebben me goed gedaan. De middag loopt anders. Ik zie de begeleider van mijn promotietraject en ze heeft heel speciaal nieuws: mijn proefschrift is geaccepteerd door de leescommissie en is dus af!! Dus, ik ben echt begonnen. De Camino is weer wat verder naar de achtergrond. Gelukkig is er iets om 'm wat meer terug op mijn netvlies te brengen: een telefoontje vanuit München, van mijn pelgrimsmaat Karolin. Wat fijn om elkaar bij te praten over hoe we het Caminogevoel missen, hoe het thuiskomen ons vergaat. Te lachen om de “bedbugfobie” die ons allebei nog steeds achtervolgt. Te delen hoe we de stress van anderen soms niet snappen en zij onze rust niet. Wat fijn om met iemand te praten met wie ik deze ervaring deel, die begrijpt hoe vreemd het soms voelt om weer thuis te zijn. Hoe alles hetzelfde is en tegelijkertijd compleet anders voelt.
Lees meer