Jopie

21 

JOPIE 

In 2015 waren we op vakantie in Griekenland. Op het eiland Kos heb je niet alleen veel toeristen, maar ook veel katten. Niet alleen huiskatten. Maar ook vele zwerfkatten. De lokale bevolking zet op diverse plaatsen water en eten voor ze klaar. Maar de katten zijn door de toeristen dusdanig verwend, dat ze kieskeurig zijn geworden. Op de vele terrassen van Kos-stad kun je als kat namelijk behoorlijk wat vers vlees scoren. Alle kattenliefhebbers gooien wel een stukje op de grond. Echt hinderlijk zijn ze niet, maar dat komt wellicht omdat we zelf altijd een kat hebben gehad. Eerst Plukkie poes en later schuwe Kia. Daarna stond ons poezenleven enige tijd stil. 

Eén dag na thuiskomst zegt Loes: “Ik wil weer een kat”. Dus op naar Hokazo, het dierenasiel in Uden. En het is echt waar, niet wij zoeken een poes uit, nee de poezen zoeken hun baasjes uit. Zo worden we de nieuwe eigenaren van kater Jopie. Uitgehongerd gevonden in Erp met een moeilijk linkeroog. Hij zat al 5 maanden in het asiel en hij mocht met niemand mee. Dat uitzoeken gaat overigens als volgt. Je vult een lijst in met 12 vragen. In ons geval een volwassen kat, rustig, op schoot zitten, alleen thuis kunnen zijn, binnen en buiten, geen andere huisdieren en nog wat zaken. Vervolgens kijken 3 medewerkers naar het ingevulde formulier. Eén minuut later roepen zij in koor: “Ja Jopie, eindelijk iemand voor Jopie”. 

En Jopie paste precies bij onze wensen. Hij leefde daarna een fantastisch kattenleven bij ons. Het kneusje kwam weer helemaal tot leven en wij vonden het de beste transfer uit ons huwelijksleven. Maar dan is daar 30 augustus, de dag van de opname in het Radboud. Jopie was al eens weggelopen en pas geheel uitgewoond na 2 weken in het buitengebied teruggevonden. Hij was al op leeftijd, we gingen hem ophalen en lapten hem weer op. Hij had er wel behoorlijk onder geleden. Om half zes staan we op, want we moeten al vroeg in Nijmegen zijn. De koffer is gepakt en het ontbijt is achter de kiezen. Maar wat is dat nou? Jopie zakt door zijn poten en kijkt verdwaasd om zich heen. Het loopt er aan de voorkant en achterkant uit. Snel maken we in de kleinste slaapkamer een nestje voor hem en zetten de kattenbak daar neer. Een schaaltje melk en wat eten. Net als hij ons het hardste nodig heeft, moeten wij vertrekken. Gelukkig komt Joerie straks kijken.

Om 8 uur zijn we met Loes achter het stuur weer in Nijmegen. De ochtend begint met een rondleiding over de afdeling. Uiteindelijk komen we op kamer 16. Deze is voor u, maar wat is dat nou? Er ligt nog iemand in mijn bed. Even later zie ik dat het 2 bedden zijn. Hoezo isolatiekamer? Ja mijnheer van Eck, de afdeling Hematologie is de laatste afdeling die nog in het oude gebouw van het Radboud zit. Dit gebouw is 35 jaar oud en over 10 dagen gaan we verhuizen naar de nieuwbouw, dan mag u met ons mee. Nou ja, gelukkig maar. Je zou daar maar in je eentje achterblijven in afwachting van de sloopkogel.

De SCT (StamCelTransplantatie) kun je in grote lijnen verdelen in  tijdvakken. 1. De voorbereidingen op en de SCT zelf. 2. De dipperiode. 3. De opbouw naar herstel. Nou ik ben benieuwd, maar ook kei zenuwachtig. Terwijl ik op de operatietafel lig voor het aanleggen van een zogenaamde PICC-lijn is Loes op weg naar huis om te kijken of Jopie nog te redden is. De arts in opleiding verzorgt het aanleggen van mijn levenslijn in een groot bloedvat in de buurt van mijn sleutelbeen. Hier kunnen chemo en vloeibare medicijnen worden toegediend, bloed worden uitgehaald, maar ook worden aangevuld. Deze moet ongeveer 10 tot 12 dagen blijven zitten.

Rond 19 uur is Loes weer terug met Joerie. Jopie heeft het niet gehaald. Dat kon er nog wel bij. Het was nog een hele toestand om met spoed een dierenarts te vinden die tijd had. In Erp om kwart over vijf lukte het nog. Daar hebben ze Jopie moeten laten inslapen. Zielig, emotioneel laat ik het slechte nieuws tot mij komen. En ook Loes heeft het er erg moeilijk mee. Mij achterlaten in Nijmegen en Jopie in Erp, er zijn leukere dagen geweest in de 40 jaar dat we samen zijn.

Foto: Op de dag dat Loes voor 3 weken afscheid van mij moest nemen in verband met opname in het ziekenhuis, moest ze definitief afscheid nemen van onze Jopie. Wat hebben we veel liefde en plezier van deze kat mogen ontvangen. Rust zacht lieve Jopie.