waarom loop ik

 Januari 2020 gingen we naar het UMCG. In het plaatselijke ziekenhuis was er nog sprake van een traanbuisontsteking. Met die gedachtte gingen we op weg. Eenmaal in het UMCG ging het snel, eerst naaar de KNO arts en daarna de scan, de oogarts. We waren verbaasd hoe effciënt ze waren in Groningen. Daar konden we bij ons nog wat van leren, grapten we. Na 2 uur verdween de lol wel en begrepen we direct waarom het allemaal zo snel ging. 

Het was geen verstopte traanbuis, maar er groeide een tumor in de bijholte. Op dat moment stopt alles, en dringt de realiteit tot je door. Kanker. Er wordt gepraat, je krijgt folders en een vervolgafspraak wordt gepland. Vervolgens zitten we een uur in de auto, vol ongeloof.We hebben geen woorden, weten niet wat we moeten zeggen. 

En dat is hoe het begon.