Ons hart huilt, kanker heeft zo veel van ons afgenomen, strijd mee!

in 2017 is mijn lieve opa Adrie overleden aan slokdarmkanker, ik was toen 9 jaar. Ik heb veel mooie herinneringen aan opa. De fijne vakanties samen in Spanje, weekendjes weg met oma en de kleinkinderen, lekker op de bank tegen hem aanhangen en hoe trots hij altijd naar me keek als ik een liedje op de gitaar speelde of wanneer ik mijn rapport liet zien. Toen al gaf ik aan hoe fijn het was om zoveel mooie herinneringen te hebben, maar dat het dan juist heel erg verdrietig is om afscheid te moeten nemen. En dat precies heb ik nu weer moeten ervaren met mijn allerliefste vader.

Op 4 december vierden we sinterklaas. Ik had als verrassing voor papa en mama een gedichtje gemaakt. Papa was lange tijd niet zo lekker geweest, daar waren allerlei verklaringen voor. Hij had ook corona gehad en was in de veronderstelling dat hij hier maar zo moe van bleef. We keken uit naar de kerstvakantie met elkaar en een nieuwe start in '22. Maar op 10 december zag alles er anders uit. Papa ging met buikklachten naar de huisarts en een paar dagen later was duidelijk dat hij heel erg ziek was. Dikke darmkanker met uitzaaiingen in het buikvlies. Het zag er heel somber uit en toch probeerde papa positief te zijn en zich vast te houden aan kleine lichtpuntjes. In plaats van een fijne kerst met elkaar, werd papa op kerstavond opgenomen in het Radboud UMC en heeft hier bijna 4 weken gelegen. De artsen hebben er alles aan gedaan om papa meer tijd te geven met ons, maar hij was te ziek. Papa is nog een week thuis geweest, waarin we afscheid hebben moeten nemen van elkaar, op 26 januari is hij thuis overleden.
Het afscheid van papa was 4 februari '22, op Wereldkankerdag. Wij zijn verscheurd van verdriet, het is zo oneerlijk. Papa was mijn grote held, mijn voorbeeld, mijn alles, altijd vanzelfsprekend dat hij er was voor mij. Een stoere, sterke en vooral de allerliefste papa. Zo onvoorstelbaar veel mooie herinneringen. Hij was mijn grootste fan op het hockeyveld, genoot ervan als ik liedjes speelde op de gitaar, we konden samen uren monopolyen, over heel veel dingen en heel lang samen praten, veel geschaatst en heel wat uren in het Goffertbad doorgebracht. We zouden nog zoveel samen gaan doen, waaronder de Nijmeegse 4-daagse lopen. Papa heeft zelf de 4-daagse 12 keer gelopen en deze week heeft altijd veel voor hem betekend. Papa is beroepsmilitair geweest en de laatste 16 jaar was hij Brandweerman in Nijmegen. Op 2 februari, de dag dat papa 52 jaar zou zijn geworden, is op initiatief van de brandweer, de Sunsetmarch gelopen om papa te eren. Dit was een mooi initiatief en we gaan hier een jaarlijkse traditie van maken. Iedere kilometer die ik zal lopen denk ik aan papa en opa. En waarschijnlijk nog ietsje meer als ik de velen militairen en brandweermannen voorbij zal zien komen tijdens de 4-daagse.

Aad en ik, we waren 44 jaar getrouwd en keken uit naar de 45 jaar, wat we zouden vieren met een fijn weekend samen met de kinderen en kleinkinderen. Helaas mocht dit niet zo zijn. 7 april 2017 naar het ziekenhuis en kreeg Aad de diagnose slokdarmkanker, iets later bleken er ook uitzaaingen te zijn in de buik, een genezende behandeling was niet meer mogelijk. De grond zakt onder je vandaan als je dit te horen krijgt, we wisten dat we niet samen oud zouden worden. De artsen in het ziekenhuis vertelden dat we in een enorme achtbaan zouden komen en dat was ook zo. 4 maanden en 3 weken later overleed Aad, mijn grote liefde op 68-jarige leeftijd. Iedere dag nog mis ik hem.

Inmiddels 4,5 jaar verder lukte het steeds iets beter de draad weer op te pakken tot het noodlot opnieuw toeslaat in ons gezin. Christian, mijn schoonzoon, krijgt de diagnose darmkanker met uitzaaiingen en ook voor Christian kan er niets meer gedaan worden. Het verdriet is groot bij Femke, Stijn, Siem en bij ons allen. Christian was voor mij een hele fijne schoonzoon, stond altijd voor mij klaar, niets was hem te veel. Samen hebben we het altijd heel goed gehad, gezellige vakanties, weekendjes weg, maar het zat 'm vooral in alle kleine dingen.  Ik mis hem enorm.

Tot 2 keer toe in een korte tijd dus afscheid moeten nemen van onze allerliefsten door kanker. Wat was het een oneerlijke strijd voor beiden. Wij willen graag geld ophalen voor onderzoek naar kanker. De impact is groot voor ons en onze omgeving en dat gunnen wij echt niemand. We krijgen onze opa / Aad en papa / Christian er niet mee terug, maar hopen op baanbrekende ontwikkelingen in het onderzoek naar kanker door het Radboud UMC zodat anderen dit niet hoeven mee te maken. Fijn als jullie ons willen sponsoren tijdens de Njmeegse 4-daagse.

Wij gaan ervoor!

Liefs Siem & Ans