Alle Z(r)egen komt van Boven

Vanochtend ontbijten we in een Mercado, een markthal. Er worden groenten verkocht en aan de andere kant van het muurtje vis. Iedereen is al druk in de weer om de dagelijkse kost te gaan verdienen. De groenten en het fruit worden opgestapeld zodat het er koopwaardig uitziet. De vis wordt gefileerd en in bakken gelegd. Voordat ik mijn croissantje krijg loop ik nog even door de vishal. Bij ons in het dorp missen we een dergelijke vishal dus het is wel bijzonder om al die soorten vis bij elkaar te zien. Blijkbaar wordt dit vandaag nog verkocht.

Buiten regent het maar “buienalarm” geeft aan dat het om 9.10 uur droog wordt. Daar wachten we niet op want deze app heeft het wel vaker mis gehad afgelopen week. Zo ook deze keer. Waar het weer gisteren omschreven kon worden als “miezeren”, kunnen we vandaag best stellen dat het regent. En niet zo’n beetje ook. Het gaat steeds harder regenen. Wel jammer want vandaag staat de route naar Pontevedra op het programma. Deze route van een kleine 20 km. staat in ons boekje omschreven als de mooiste route op de weg naar Santiago. Veel vergezichten over de baai van Vigo en andere mooie uitzichten vanaf de heuvels waardoor we lopen. Het lijkt wel alsof we in de wolken lopen want alle vergezichten gaan vandaag helaas verloren door de mist die net boven de bomen hangt.

Hierdoor versnelt ons tempo omdat er weinig is te zien onderweg. De aangekondigde heuvels lijken af en toe wel bergen door de steile stukken die er zijn. Toch zien we wel dat het een erg mooie route is die ook dwars door dorpjes voert. We lopen door de achtertuinen van de Galiciërs en wandelen langs de beroemde stenen kruizen (Cruzeiro’s), die door de eeuwen heen de pelgrims hebben geholpen de weg naar Santiago te vinden en te beschermen. Verschillende van deze kleine meesterwerken in dit traject dateren zelfs uit de 14e en 15e eeuw. We komen ook veel Hórreos tegen. Ik dacht aanvankelijk dat het een duiventil was maar dan zouden er ook wel veel duivenmelkers moeten zijn. Blijkbaar zijn Hórreos stenen graanschuren op poten waar vroeger de voorraad van graan plus andere gewassen in bewaard werd. Ze staan heel slim op poten om op deze manier ratten buiten de deur te houden.

Wat me verder opvalt is dat het erg druk is geworden onderweg. Dit heeft er mee te maken dat in Redondela de Camino Portugues de la Costa (die wij hebben genomen) samenkomt met de Camino Portugues Central. Vanuit hier gaan de beide routes als 1 verder. We wandelen af en toe in een file door het bos en als de route even wat moeilijker wordt dan vindt er al snel een opstopping plaats. Zo komen we aan de praat met 2 dames die ons vragen waar we vandaag komen. Die ene dame komt uit Alaska en haar Canadese vriendin heeft ze vorig jaar leren kennen op de Camino Frances. Ze vinden het heerlijk om deze langere tochten te lopen. In Alaska kan dat niet. Er zijn wel trails maar als je zoals hier een tocht van 14 dagen wilt lopen dien je je eigen voedselvoorraad voor die periode op je rug mee te nemen. Ook is er geen historie zoals in Europa. Er is geen enkel gebouw dat voor 1900 is gebouwd volgens de Alaskaanse. Daarom komt ze graag naar Europa. Ik geef haar de hint eens  het Pieterpad te gaan lopen. Een route van 500 km in Nederland die wel planbaar is met overnachtingen. Omdat ze het niet kan uitspreken moet ik het op haar mobiel noteren en ze belooft deze volgend jaar te gaan lopen. Dus als je haar misschien tegenkomt….doe haar de groeten.

Omdat je maar 1 keer nat kunt worden stoppen we weinig onderweg. Hierdoor zijn we al vroeg in Pontevedra. We overnachten in een soort van Hostel en daar is niet zoveel te doen. We gaan daarom lunchen in het nabijgelegen Casa de Pedra. Een klein cafeetje iets verderop. Een Menu del Dia houdt hier een 3-gangen in met ieder een drankje en afsluitend een koffie. Over het drankje wordt niet moeilijk gedaan, een wijntje en een biertje is hier een fles wijn met een fles bier. En dat allemaal voor de wellustige totaalprijs van 24 euro. Het valt me wel nog op dat bij het hoofdgerecht uitsluitend aardappelen worden geserveerd. Als zoon van een aardappelhandelaar doet het me daarom deugd dat in Spanje de patatas als groente worden geserveerd. Ze zijn heerlijk.

Groeten,
Henri