De Simca 1000 Rally
4
DE SIMCA 1000 RALLY
In het voorjaar van 1976 kreeg ik mijn eerste racefiets, een paarse Jan Janssen met chroom aan de voor- en achtervork, die ons pap had aangeschaft bij Wielerhuis Harry Kemps in Schijndel. Als 16-jarige ben je dan voor vervoer naar de wielerwedstrijden wat verder van huis, aangewezen op de auto van je ouders. In dit geval ons pap, want ons mam had geen rijbewijs. Ons pap reed destijds in een oranje Simca 1000 Rally met de motor achterin. Voorin lag onder de zwarte klep al jaren een zak cement, anders zou dat beestje zomaar van de weg af waaien. Het was ook tegen het onbeheersbaar slingeren op de autoweg.
Gevolg van geen bagageruimte en 3 tieners was dat er geen ruimte was voor mijn racefiets. Geen probleem, ome Jan werkte bij Oda stalen meubelen en die zorgde voor een grote plaat die op de imperial werd gemonteerd. Op die plaat maakte ons pap allerlei constructies zodat de fiets op het dak kon worden vervoerd. Kant en klare fietsenrekken voor op de auto waren destijds nog niet beschikbaar voor de gewone man.
Ik herinner me nog heel goed in dat eerste jaar onze trip naar de 8 van Chaam. We moesten al om 7 uur in de ochtend van Schijndel richting West/Midden Brabant, want de starttijd van de nieuwelingen was al om 08.45 uur. De imperial was al een dag eerder gemonteerd en rond 6 uur was ons pap al in de weer met mijn fiets op het dak van de Simca.
Via Den Bosch en Tilburg ging de reis richting Gilze. Al ver voor Chaam worden we door een vrijwilliger met een vlag (maar zonder geel hesje, die bestonden helemaal nog niet) de wei ingestuurd om te parkeren. Ons pap doet de deur open en ik hoor het hem nog zeggen: "Nondeju, moete hier ôk nog unnu knaak betalen om oewe wagen in de koeienstront te meuge zetten".
En dan sta ik zomaar zelf aan de start van de 8 van Chaam. De wedstrijd waar ik van kleins af aan achter de dranghekken stond. De oudste en wellicht ook mooiste wedstrijd van Nederland. Als ik mag oprijden naar de start tussen de dranghekken denk ik aan dat kleine jochie in die altijd grote menigte. Al die bouwvakkers, het geduw en getrek, de geur van bier en rook. De snelheid van de profs, de spijlen van de dranghekken waar ik toen wel 3 keer tussen paste. Het petje van Jan Janssen, de ijscoman, de zak gebrande pinda's, de puntzak frites, het geluid van de speaker, tien premies bij terugkeer, het nummer Gina Lollobrigida van Tony Bass, de spandoeken boven de weg, die hoge kerktoren, het wonder dat de renners door de 8-vorm van het parcours in beide richtingen reden, de golf van aanmoedigingen bij de passage van de renners, de geur van massageolie.
Maar oh jee nu rij ik zelf mee, wat een gevoel is dat. Nu mag ik zelf rijden door de straten die wielerhistorie ademen. Die eerste doorkomst in het peloton aan de finish, wat een sensatie, wat een beleving. En verrek daar staat de familie, vooruit jungske. Halverwege moet ik het peloton laten gaan. Iemand die nooit zelf aan wedstrijden heeft deelgenomen, heeft geen idee hoe lastig het is voor een beginnend renner om zo'n peloton te volgen. Ik kom niet in de uitslag, maar wel heerlijk gefietst en vooral erg genoten. En verdomd op het einde van de dag stond onze Simca er nog. De 8 van Chaam heeft bij mij enkel mooie herinneringen.
En dan is het 2021. Met onze oldtimer Wielerclub Op Zijn Retour rijden we de Kruikenzeikersrit vanuit Tilburg. Lokale organisator Ad Toepoel heeft de route gepland naar Chaam met pauze op de streep van de 8 van Chaam. Achter het café heeft Mart Verhees zijn museum over de 8 van Chaam ingericht. Ad had uiteraard een bezoek met toelichting geregeld om de uitgebreide verzameling te bekijken. Puur genieten is dat voor de retroliefhebbers. Op een gegeven moment vraagt Mart wie er ooit de wedstrijd heeft bezocht? Vrijwel alle handen gaan naar boven. Daarna vraagt hij of er ook iemand zelf heeft meegereden. Ad wel 5 keer, ik zelf in ieder geval in 1976. Dan ga ik thuis in mijn archief duiken. Daar liggen onder meer de programmaboekjes van alle jaren. En enkele dagen later krijg ik de betreffende bladzijde doorgestuurd. Sta ik daar met startnummer 18 toch maar mooi in het boekje op de startlijst bij de nieuwelingen van de 8 van Chaam. Hoe mooi is dat?
Als de toertocht van 70 kilometer in goed gezelschap en bij mooi weer erop zit, rij ik met mijn oude Colnago achterin de auto terug naar huis. Ter hoogte van Oirschot rij ik een stoet oldtimer auto's voorbij. En verdomd als het niet waar is, er rijdt een oranje Simca 1000 Rally tussen. Even dacht ik ons pap te horen: "Het ga je bijzonder, rij voorzichtig jungske".
Inmiddels weet ik dat de Kruikenzeikersrit door mijn ziekte voorlopig mijn laatste toertocht was met de ploegmakkers van Wielerclub Op Zijn Retour.
Foto 1: de Simca 1000 Rally, een sportief autootje dat totaal niet paste bij metselaar ons pap. Ze hielden hem op de bouw vaak voor de gek met zijn “racemonster”.
Foto 2: de deelnemerslijst van de 8 van Chaam 1976 bij de Nieuwelingen.