De eerste grens over: België! Kamperland - Vlissingen - Watervliet - Lovendegem - Gent - Nederename

Dag 8, 6 juli 2022: Kamperland - Vlissingen 19,2 km (177,3)

Wat een geweldige overnachting weer. De pipowagen was de eerste verrassing, en toen ik bij het huis van de gastvrouw een regenboogvlag met douze points erop zag, was ik om. Na een gezellig ontbijt en een dikke knuffel ga ik op pad.

Nadat ik met de veerpont ben overgestoken naar Veere, een leuk plaatsje, ben ik nu op Walcheren en begonnen aan de etappe naar Vlissingen. Daarvan loopt tweederde langs een kanaal, ik vermaak mezelf met het luisteren van audioberichtjes van vrienden. Een vriendin noemt dit de tijd van mijn leven. Dat doet me beseffen dat dat het misschien ook wel is. Hoewel ik hoop dat ik vaker in het leven dit soort ervaringen en rustmomenten kan creëren, ik zal niet vergeten hoe bijzonder en fantastisch mooi dit is. Met mijn armen wijd gespreid loop ik over het graspad naast het water. Alleen ik en de vlinders.

Ondanks dat de etappe niet lang is, zijn de laatste kilometers Vlissingen in zwaar. Ik denk eigenlijk dat dat altijd zo is, ongeacht de afstand die je loopt. Maar ik kom aan bij de Jacobskerk, met op het plein de cafeetjes St. Jacob en Santiago, en weet dat Merel bijna komt! Tijdens het wachten ga ik langs een schoenmaker die mijn schoenen op de plek van m'n blaren uitduwt, hopelijk helpt het. Ik verzorg mijn voeten, maak m'n schoenen schoon en dan is het zo ver. Zo fijn om weer samen te zijn! We proosten met een Jacobs Dubbel op de komende dagen.

Dag 9, 7 juli 2022: Vlissingen, hersteldag

We mogen de fietsen lenen van onze gastvrouw en -heer om op mijn hersteldag naar Middelburg te gaan. We lunchen lekker op een leuke binnenplaats - ik heb onstilbare trek - en lopen daarna eigenlijk een beetje met onze ziel onder de arm. Het is veel te druk in Middelburg, het is koud en regent soms. Dus we gaan ergens lekker binnen een theetje drinken en besluiten om daarna naar de bioscoop te gaan.

In een miniatuurbioscoop bezoeken we de documentaire Charlie Chaplin, over wie de echte man was achter het kleine mannetje met de snor, bolhoed en stok. Erg interessant, veel meer dan een komiek. En we zitten lekker warm binnen op een zachte stoel, precies goed voor een hersteldag (waarop we alsnog bijna 14.000 stappen zetten).

Op de terugweg fietsen we nog over de boulevard van Vlissingen, op zoek naar kibbeling. We vinden poffertjes, ook lekker. De avond brengen we door in de keuken en aan de eettafel, alleen voor bijzondere gasten maken onze hosts avondeten. Een eer dus! We krijgen weer wijn en heerlijke gerechten met veel groenten uit eigen tuin. Wat worden we in de watten gelegd en wat een gezellige plek voor een rustdag!

Dag 10, 8 juli 2022: Vlissingen - Watervliet 20,0 km (197,3)

Na de hersteldag hebben we allebei heel veel zin om weer te gaan wandelen. We stappen op de dijk in Vlissingen het pad op en hebben meteen uitzicht over de Westerschelde. Daar gaan we! We steken het water meteen over met de ferry, en komen aan in West-Vlaanderen.

Al gauw lopen we lekker en het is heel gezellig om samen te wandelen. Als een busje met twee mannen van een bouwbedrijf naast ons komt rijden, hebben wij allebei ons vooroordeel al klaar. Blijkt de bestuurder aan ons te willen vragen of we wel genoeg water hebben, anders heeft hij nog wel wat. Zo aardig!

We lopen door een mooi natuurgebied, en dan is het tijd om, geheel in stijl via een lange weg van kinderhoofdjes (Kasseiweg), de eerste grenspaal en dus landsgrens te passeren. Welkom in België!

We komen aan in Watervliet, onze bestemming voor vandaag. Biertjes en nacho's op een terras, weer een voorbijrijdend busje waar vanuit de bestuurder "Buen camino!" naar ons roept (Spaans kenteken), en daarna de aankomst bij onze Airbnb voor vanavond. Een pipowagen in de sfeervolle herberg "In de Wolf". De gastvrouw komt meteen naar buiten rennen om ons warm welkom te heten. We krijgen een glas bubbels (en weer nacho's), omdat wij de eersten waren die hun nieuwe pipowagen hadden geboekt. Wat een lieve vrouw weer en wat een prachtige plek! Een enorm lange tuin met buitenkeuken, pipowagens en overal zitplekjes in het groen tussen de moestuinen, geiten en ezeltjes. Een hele fijne plek om tot rust te komen.

Dag 11, 9 juli 2022: Watervliet - Lovendegem 29,2 km (226,5)

We maken de etappe van gisteren af, naar Kaprijke. Daar worden we hartelijk ontvangen door de caféhouder van het café waar we een stempel kunnen halen. Hij wil ook graag de Camino lopen en vraagt van alles. Wij leggen hem de GPS met routes en accommodaties uit, hij geeft ons een tosti van het huis. Weer een bijzondere ontmoeting.

De route vandaag is afwisselend, met veel paden, (uitgestorven) dorpen, en zelfs een voetveer die we zelf moeten bedienen. Ook is de route lang: omdat we een stuk van de etappe van gisteren lopen, had ik me een beetje vergist in de afstand. Het gaat eigenlijk wel goed, na wat opstartproblemen zitten we in een flow.

Als we om 4 uur 's middags nog zo'n 12 kilometer moeten, komt toch de man met de hamer. Merel heeft last onder haar voet en mijn rechter bovenbeen doet zeer. Toch redden we het, 29 kilometer, en dan strijken we neer bij een frituur, waar we een gigantische portie friet krijgen. Het onderkomen blijkt een groot huis van een gezin met twee jonge dochters. We worden warm onthaald, met een tekening speciaal voor ons op de deur van onze slaapkamer. Leuk om eens een jong gastgezin te hebben, net als dat zij het leuk vinden om eens jonge mensen te ontvangen. Voldaan gaan we naar bed, trots dat we deze lange etappe hebben volbracht.

Dag 12, 10 juli 2022: Lovendegem - Gent 17,6 km (244,1)

Na een uitgebreid ontbijt in de tuin, lachen om taalverschillen (de gastheer zegt alsmaar dat we gisteren hebben gestapt en Merel heeft het over poepende kinderen) en nog een briefje van de kids, gaan we weer op pad. Een korte etappe vandaag, met Gent als bestemming. Voorlopig de laatste dag dat Merel meewandelt, dat vind ik eigenlijk wel jammer. Samen is toch wel heel gezellig, en het is fijn om je gedachten te delen, en hardop te zingen. Dat moet ik alleen ook maar blijven doen!

De wandeling loopt vandaag door een mooi natuurgebied. Zelfs in Gent lopen we over mooie paden langs de Leie. De laatste kilometers zijn, ondanks de relatief korte etappe, weer pittig, en zodra we in het oude centrum zijn en een gezellig terrasje zien - drie keer is scheepsrecht is volgens Merel een Caminoregel, bij twee eerdere terrasjes vandaag twijfelden we - proosten we met een Gents biertje en een Bourgondische tapasplank.

Dag 13, 11 juli 2022: Hersteldag Gent

Vandaag hebben we nog een dag samen in Gent, en we hoeven lekker helemaal niks. Ontbijtje op het balkon, een koffietje drinken met een croque choco (tosti met nutella) op een bootterras en hangen in het stadspark. Totale ontspanning. Zo hoort een rustdag te zijn. Ik vraag me af of ik dat ook zo kan als Merel er niet bij is. Thuis heb ik altijd moeite om te ontspannen als ik alleen ben. Iets om te leren tijdens de Camino?

Dag 14, 12 juli 2022: Gent - Nederename 29,0 km (273,1)

Ik ben weer op pad. Afscheid nemen van Merel was wel even slikken, het was toch ook een beetje ons avontuur geworden. Maar ik wandel weer. Mijn dagen langs de Schelde, op de Via Scaldea, zijn begonnen. Dat besef ik mij als een fietser die langs me fietst zich omdraait en zijn duim opsteekt. Ik ga naar Santiago.

Even later komt een tweede fietser langs die zich omdraait en roept: "Amai, succes!" Met deze aanmoedigingen gaat dat eindeloze pad langs de Schelde me wel lukken.

En dan, ineens, een Caminopijl! Een echte, de sticker met de blauwgele Sint-Jacobsschelp. Sinds Rijswijk, dag 3 dus, niet meer gezien!

Langs het pad staat een kantoorgebouw gemaakt van glas. Ik zie mensen zitten achter computers met de ramen open, er zal geen airco zijn. Hoe krijg je werk gedaan in deze hitte? Ik heb zelf ook zo vaak op die manier zitten zwoegen. Om te wandelen is het ook warm, maar toch ben ik blij dat ik hier loop en niet daar zit. Misschien denken zij wel hetzelfde over mij.

Ik denk terug aan onze gastvrouw in Vlissingen. Ze vertelde dat zij op reis vaak gewoon campings op liep, en als ze gevraagd werd wat ze kwamen doen, ze dan zei dat ze vrienden kwam opzoeken. Ze hadden dan geen vrienden daar, "maar die maken we nog wel." Ze gingen dan ergens gezellig een biertje drinken, bij mensen die er leuk uit zagen, en vroegen of ze hun tentje daar neer mochten zetten. Zo kwamen ze aan een slaapplaats. Ik zou willen dat ik wat wat assertiever en brutaler was. Ik durf niet eens te vragen of ik ergens naar de WC mag. Stel dat ik eens ergens kom waar geen herberg of hostel is, dan is het toch handig als ik ergens durf aan te bellen. Ik denk terug aan mijn avontuur op de Brouwersdam, daar durfde ik iets te doen waarvan ik wist dat het eigenlijk niet mocht. Hopelijk heb ik meer van die assertiviteit op momenten dat het nodig is. Laat ik dan terugdenken aan dit verhaal en aan het motto van mijn collega: als je iets doet, dan gebeurt het ook.

Yes, eenderde gehad. Vandaag ben ik weer veel met de tijd en de kilometers bezig. Dat komt omdat het zo'n lange etappe is, en de voorspelde temperatuur 30 graden. Ik probeer de dag op te knippen in 4 kwarten van 7 km, of hoeveel nog naar het volgende dorp. De blaren zijn weg, dat is wel heel fijn. Nieuw probleem is een spier in mijn rechter bovenbeen. Wat is dat toch met mijn rechterkant: enkel, been, rechterkant van mijn onderrug, rechterschouder... Ik ben gewoon een beetje scheef denk ik.

Ondertussen stopt er weer een fietser naast me. "Je moet nog ver hè!? Doe je 40 of 50 kilometer per dag?" Dit is vast een echte fietser, met deze ambitieuze inschatting van het wandeltempo. Ik ben benieuwd of ik over een paar weken met gemak boven de 30 kilometer loop. Ik verwacht er niet teveel van, ook omdat het landschap straks met stijgen en dalen is, maar ik ben wel benieuwd hoe mijn lichaam en conditie gaan veranderen.

Waar zijn de bankjes?! Het Jaagpad langs de Schelde is prachtig en wordt veel gebruikt door fietsers, mensen die koersen (in het Vlaams). Maar ondanks dat ik al de hele dag langs dit pad loop, ben ik nog geen bankje tegengekomen. Als ik er eentje zie, dan ga ik er zeker op zitten.

Je raadt het al: een paarhonderd meter verder staat er opeens een bankje. Zou Jacobus me gehoord hebben?

Het pad langs de Schelde gaat in bochten, Dus waarom zou ik er niet eentje afsnijden? Ik vind het leuk om zelf een ander pad te ontdekken, op de kaart zie ik dat er een route min of meer rechtdoor gaat. Dat maakt het afwisselend, en zo wordt het aantal kilometers ietsje minder. Het pad wat ik op Maps zag, kan ik eerst niet vinden, maar dan toch. Het blijkt een heel smal paadje te zijn, omringd door brandnetels. Hoe avontuurlijker, hoe leuker. Natuurlijk is het wel veilig, na een paar meter kom ik alweer op een breder en meer bewandeld pad.

Ik had even niet bedacht dat de schaduw van de hoge bomen langs de Schelde wel lekker was. Ach, dit overleef ik ook wel, het is afwisselend en ik bel even gezellig met mijn ouders. Voordat ik het weet, kom ik al aan in het dorpje Gavere en heb ik er 18 kilometer op zitten. Ik loop het toiletgebouw bij een camperplaats in voor wat koud water in mijn gezicht en vers water. Toch al een beetje in de stijl van 'als je iets doet, dan gebeurt het ook!'

En dan eindelijk zie ik een bord met de plaatsnaam Nederename erop. 29 kilometer, de laatste 11 km waren zeker de zwaarste tot nu toe, in die hitte zonder schaduw. Ik heb het weer gehaald!