Wassende kuiten

Toen ik startte met de 4daagse dacht ik dat het ‘trainen’ vooral was gericht op het voorkomen van blaren. Wist ik veel.

Ruim 600 km verder weet ik dat het een behoorlijke mentale én sportieve uitdaging is, je conditie flink verbetert - al ben je 'n fanatieke sporter - en je spiermassa zichtbaar toeneemt. Overigens had dat laatste van mij niet gehoeven, tenminste niet rond de kuiten ;-).

Sinds de tocht langs de Almense bruggen zitten er 3 ‘tweedaagses’ op van 30 en 40 km en zelfs een tocht van 45 km. Vorige week mezelf afgemat op de Posbank en door de onzalige bossen op de route van Zutphen naar Arnhem.

Het werpt een nieuw licht op wat fysiek allemaal mogelijk blijkt. Hiervóór zou ik geen seconde overwegen deze afstanden te fietsen. En zonder hulpmiddel blijkt alles binnen bereik.

Deze uitspraak brengt me terug bij mijn wandeldoel: inzamelen voor diegenen voor wie die fysieke vanzelfsprekendheid er niet is. Mensen met kanker die wachten op behandeling of hoop hebben gevestigd op nieuwe medicatie. Deze actie is voor hen en een ode aan mijn vader. Zoals hij het ooit met kwinkslag verwoordde: "ik leef tussen vrees en grote vrees."

Weinig foto’s gemaakt onderweg, toch wat wandeltips: Omgeving Brummen (rondje Engelenburg): aanrader. Omgeving Vorden blijft ook prachtig, deze keer zuidoost richting Varssel. De NS-route van Dieren naar Velp (of de kortere route naar Rheden) is de mooiste tot dusver. 

Bijna was het zover niet gekomen. Na de 20 km naar Dieren te hebben afgelegd en het kanaal overgestoken, stuitte ik op een afgesloten fietsbrug vóór een brede sloot, 2 mannen aan het werk. In de verre omtrek geen ander wandelpad; alternatief 10 km teruglopen. De mannen lief aangekeken. De een tegen de ander, blik op de smalle ijzeren ladders over de sloot: "We vinden het goed dat je oversteekt." De ander: "Nee Jan, dat vind jij niet goed, maar we grijpen ook niet in.". Tegen mij: "Als je je been breekt, is dat je eigen zaak." Dus ik stak heldhaftig over via de ladder. 

De laatste fase voorbereiding 4daagse gaat in met wat minder trainingen: tijdgebrek en het schema gaat ook uit van rustige weken voor de start. Even stilte voor de storm.